Σεμνά & Ταπεινά...

Η ακόλουθη επιστολή διαμαρτυρίας εστάλθη προς τον πρόεδρο της Βουλής, Φίλιππο Πετσάλνικο από τον διευθύνοντα σύμβουλο των Επιχειρήσεων Αττικής, Πέτρο Βέττα και κατόπιν δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Εφοπλιστής." Εμείς απλά την αναδημοσιεύουμε καθώς αναφέρεται σε ένα ακόμη φαινόμενο αλαζονικής συμπεριφοράς μέλους του Ελληνικού Κοινοβουλίου το οποίο πέρασε, ως συνήθως, στα ψιλά:

«Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Βουλής,

Θέμα: Μεταφορά βουλευτού κ. Avτώναρoυ με πλοία της εταιρείας μας.

Ο βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου, κ. Ευάγγελος Αντώναρος, επιβιβάστηκε στις 18 Ιουλίου 2010 στο πλοίο ΒLUΕ STAR 2 της εταιρείας μας, με σκοπό να ταξιδέψει από το νησί της Κω στο νησί της Πάτμου. Κατά την επιβίβαση και σύμφωνα με τον νόμο, του ζητήθηκε από τον αρχιλογιστή του πλοίου το εισιτήριό του, όπως συμβαίνει με κάθε άλλον επιβάτη. Ο κ. Αντώναρος απάντησε ότι είναι βουλευτής και έχει ελευθέρας. Παρά την επισήμανση από τον κ. αρχιλογιστή ότι ακόμη και σ' αυτή την περίπτωση απαιτείται για τη νόμιμη επιβίβασή του εισιτήριο έστω μηδενικό, ο κ. Αντώναρος τον ευχαρίστησε και εισήλθε του πλοίου. Δεδομένου ότι εκείνη τη στιγμή επιβιβάζονταν στο πλοίο 250 επιβάτες, το πλήρωμα προτίμησε να μη δώσει περαιτέρω έκταση στο επεισόδιο, ώστε να μη δημιουργηθεί πρόβλημα στον καταπέλτη του πλοίου και να μην ταλαιπωρηθούν αναίτια από τη συμπεριφορά του εν λόγω βουλευτή οι υπόλοιποι επιβάτες, οι οποίοι και κανονικά έφεραν τα εισιτήριά τους και τηρούσαν όλες τις νόμιμες διαδικασίες.

Μετά την είσοδό του στο πλοίο, εκδόθηκε εισιτήριο στον κ. Αντώναρο -με το φθηνότερο ναύλο, αξίας 15.50 ευρώ - προκειμένου να ταξιδέψει νομίμως και όχι ως λαθρεπιβάτης. Εκείνος αρνήθηκε να πληρώσει το ποσό με την ίδια δικαιολογία και επέδειξε στο σημείο αυτό τη βουλευτική του ταυτότητα.

Ύστερα από τα παραπάνω γεγονότα, τα ζητήματα που ανακύπτουν είναι τα εξής:

1. Παρακαλούμε για την αποζημίωση της εταιρείας μας από τη Βουλή για το ταξίδι του κ. Αντώναρου, σύμφωνα με τα συνημμένα παραστατικά.

2. Παρακαλούμε όπως εκδώσετε οδηγία προς τους βουλευτές όταν επιθυμούν να κάνουν χρήση της ελεύθερης κυκλοφορίας με πλοία ακτοπλοϊας που τους έχετε παράσχει, να φροντίζουν εγκαίρως για την έκδοση εισιτηρίου, όπως προβλέπεται από τη νομοθεσία. Σας επισημαίνουμε ότι βάσει νόμου απαγορεύεται η επιβίβαση στο πλοίο ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ χωρίς έγκυρο εισιτήριο.

3. Επειδή αντιλαμβανόμεθα ότι παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζουν όλες οι ακτοπλοϊκές εταιρείες, παρακαλούμε όπως προχωρήσετε σε θέσπιση συγκεκριμένης διαδικασίας για την αποζημίωσή μας σε αυτές τις περιπτώσεις, όπως συμβαίνει με τα άλλα μέσα μεταφοράς και όπως επανειλημμένως έχουμε ζητήσει, διαδικασία που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να εκδίδονται τα εισιτήρια από μια ιδιωτική εταιρεία χωρίς να καταβληθεί το αντίτιμο. Έως ότου μας γνωστοποιηθεί και συμφωνηθεί η διαδικασία αυτή, παρακαλούμε όπως ενημερώσετε τα μέλη του Κοινοβουλίου ότι όσον αφορά στην εταιρεία μας θα πρέπει να εκδίδουν κανονικά εισιτήριο ολόκληρου ναύλου.

4. Τέλος, παρακαλούμε όπως προβείτε σε συστάσεις προς τους Έλληνες βουλευτές, οι οποίοι όλοι έχουν εκλεγεί από τον ελληνικό λαό για να τον υπηρετούν και όχι για να διεκδικούν προνόμια και να αξιώνουν διαφορετική μεταχείριση από τον απλό πολίτη, προκειμένου να αποφεύγονται αμετροεπείς συμπεριφορές, που δεν τιμούν κανέναν και επιτείνουν το κλίμα δυσαρέσκειας που υφίσταται σήμερα.

Με τιμή

Attica Group

Πέτρος Μ. Βέττας
Διευθύνων Σύμβουλος»

Ας Βγάλουμε Όλοι τον Σκασμό!

Το είχαμε γράψει και μετά την στυγερή δολοφονία του νεαρού Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου εκείνο το μαύρο Σάββατο στα Εξάρχεια. Αυτήν την φορά θα το επαναλάβουμε ακόμα πιο δυνατά. Μετά τα σημερινά γεγονότα οφείλουμε όλοι να βγάλουμε επιτέλους το σκασμό, να σιωπήσουμε έστω προσωρινά και να προβληματισθούμε βαθύτατα για αυτήν άνευ προηγουμένου θεσμική, πολιτική και προ πάντων ηθική κατηφόρα την οποία εδώ και καιρό ακολουθούμε.

Όταν μία τέτοιου ασύλληπτου είδους θηριωδία λαμβάνει χώρα μπροστά στα μάτια ενός ολόκληρου πλήθους, τι νόημα έχουν άραγε οι όποιες δηλώσεις επί δηλώσεων, οι καταδίκες κατόπιν εορτής, οι αλληλοκατηγορίες των διαφόρων ηθικών αυτουργών και τα άφθονα κροκοδείλια δάκρυα. Πόσο μάλλον όταν οι ευθύνες για την σημερινή δολοφονία δεν πρόκειται πέσουν έτσι εύκολα στο πρόσωπο κάποιου ειδικού φρουρού, αλλά θα βαραίνουν για καιρό τις πλάτες όλων μας.

Ναι όλων μας! Διότι η αλήθεια είναι πως όλοι συμβάλλαμε σε κάποιο βαθμό στην σημερινή δολοφονία. Με την ανοχή μας επί χρόνια στις διάφορες μορφές βίας και αναρχίας που ενδημούν σε αυτήν την χώρα, με την ανικανότητά μας να προστατεύσουμε την Δημοκρατία μας από όλους αυτούς που κατά διαστήματα επιδιώκουν να την καπηλευθούν, αλλά και με την παντελή μας αδυναμία να αντιδράσουμε ως υπεύθυνοι πολίτες μπροστά στη σημερινή πρωτόγνωρη κρίση που διανύουμε. Ας το βουλώσουμε λοιπόν όλοι και ας κοιτάξουμε τους εαυτούς μας κατάματα, αναλογιζόμενοι τις δικές μας ευθύνες όχι των άλλων._

Το Ανέκδοτο Με Το Άρθρο 86 Το Ξέρετε;

Το καλύτερο ίσως ανέκδοτο των τελευταίων ημερών δεν είναι άλλο από την ξαφνική επίκληση από διαφόρους πολιτικούς, με προεξάρχοντα τον υπουργό Δικαιοσύνης κ. Δένδια, της αναγκαιότητας αλλαγής του άρθρου 86 του Συντάγματος. Αφορμή φυσικά στάθηκαν οι εξελίξεις στην υπόθεση Παυλίδη και ιδιαιτέρως τα όσα έλαβαν χώρα στην Βουλή την Δευτέρα το βράδυ, ένα θέμα στο οποίο αναφερθήκαμε και εχθές.

Αυτό όμως που είναι πραγματικά απορίας άξιο είναι γιατί οι καθόλα ορθές αυτές απόψεις δεν εξεφράσθησαν όταν έπρεπε. Πέρυσι τέτοια εποχή στην Βουλή είχαμε την κορύφωση της διαδικασίας αναθεώρησης του Συντάγματος. Δεν ήταν αυτή λοιπόν η ιδανικότερη ίσως στιγμή για τον κ. Δένδια καθώς και άλλους συναδέλφους του να διατυπώσουν τις απόψεις του για το πάντοτε επίκαιρο ζήτημα της ευθύνης των υπουργών και να πρωτοστατήσουν σε μία δημόσια διαβούλευση με στόχο την αλλαγής του υφισταμένου πλαισίου όπως αυτό καθορίζεται από το συνταγματικό άρθρο 86.

Αντ' αυτού, όπως φάνηκε, προτίμησαν να σιωπήσουν, αφήνοντας το άρθρο 86 έξω από την αναθεωρητική διαδικασία. Το Σύνταγμα όμως τροποποιήθηκε και τώρα επόμενη ευκαιρία για βελτιώσεις στο συγκεκριμένο άρθρο δεν πρόκειται να υπάρξει μέχρι το 2015. Με αυτά δεδομένα λοιπόν τι νόημα έχει το όψιμο αυτό ενδιαφέρον, το οποίο μάλλον αλγεινή εντύπωση δημιουργεί στα μάτια του κάθε σκεπτόμενου Έλληνα πολίτη;

Ας μην ξεχνάμε όμως ότι πέραν από το άρθρο 86 του Συντάγματος, υπάρχει και ο νόμος περί ευθύνης υπουργών του 2003 καθώς και ο κανονισμός της Βουλής όπου ρυθμίζει τις συνθήκες διεξαγωγής των κοινοβουλευτικών ψηφοφοριών, και οι διατάξεις των οποίων μπορούν να τροποποιηθούν ανά πάσα στιγμή, εφόσον φυσικά υπάρχει και η σχετική βούληση από πλευράς κυβερνώντων._

Μην Καταψηφίζετε Ίνα Μην Καταψηφισθείτε

Την Δευτέρα το βράδυ έλαβε χώρα στην Βουλή η ψηφοφορία επί του αιτήματος του ΠαΣοΚ για την σύσταση προανακριτικής επιτροπής αναφορικά με την περιβόητη πλέον υπόθεση Παυλίδη. Για την συγκεκριμένη υπόθεση πολύ μελάνι έχει χυθεί τον τελευταίο καιρό και πολύ περισσότερο αναμένετε να χυθεί τις επόμενες εβδομάδες καθώς εξαιτίας της η κυβέρνηση κινδυνεύει μέχρι και με απώλεια της δεδηλωμένης. Στην παρούσα φάση πάντως επιτρέψετέ μου να σταθώ σε μία λεπτομέρεια της εχθεσινής ψηφοφορίας, η οποία εμένα τουλάχιστον με προβλημάτισε αρκετά.

Από τους 294 παρόντες βουλευτές, εξαιρουμένου φυσικά του κ. Παυλίδη ο οποίος δεν συμμετείχε στην κατά τον κανονισμό μυστική ψηφοφορία, μόλις 215 ψήφισαν υπέρ. Και λέω μόλις, διότι δεδομένης της στήριξης της προτάσεως από όλες τις παρατάξεις, της "δέσμευσης" του πρωθυπουργού για διαλεύκανση της υπόθεσης, αλλά και της προτροπής του ιδίου του κ. Παυλίδη για υπερψήφιση της προτάσεως, ειλικρινά προκαλεί κατάπληξη το γεγονός ότι ευρέθησαν 79 βουλευτές, οι οποίοι προτίμησαν να μην την υπερψηφίσουν.

Εξήγηση φυσικά για την στάση των εν λόγω βουλευτών υπάρχει, και δεν είναι άλλη από την στρεβλή λογική του: "Μην καταψηφίζεται ίνα μην καταψηφισθείτε." Μία πρακτική, η οποία δυστυχώς κυριαρχεί σε όλες τις σχετικές ψηφοφορίες, όπου και όποτε τίθεται θέμα συστάσεως προανακριτικής επιτροπής ή άρσεως βουλευτικής ασυλίας και στις οποίες οι βουλευτές είθισται να ψηφίζουν "κατά συνείδηση." Εδώ όμως τίθεται ένα σοβαρό ζήτημα. Εφόσον υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός μελών του Ελληνικού Κοινοβουλίου, οι οποίοι λειτουργούν με καθαρά συντεχνιακές λογικές, δεν νομίζετε ότι ήρθε επιτέλους η στιγμή και εμείς ως εκλογείς να απαιτήσουμε αλλαγή, εάν όχι του νόμου περί ευθύνης υπουργών τουλάχιστον του κανονισμού της Βουλής, ώστε η συγκεκριμένες ψηφοφορίες να διεξάγονται ονομαστικά; Να έχουμε κατά αυτόν τον τρόπο και εμείς καλύτερη εικόνα της συνειδήσεως του κάθε βουλευτή!

Η Ανεδαφικότης Σε Όλο Της Το Μεγαλείο

Ανάμεσα στα όσα ανεδαφικά έχουμε ακούσει κατά καιρούς να εκστομούνται αδιακρίτως από πολιτικούς όλων των παρατάξεων, νομίζω ότι ξεχωριστή θέση αξίζει στην εχθεσινή πρόταση πέντε σημείων του κ. Αλαβάνου προς τον Γιώργο Παπανδρέου -καθώς ουσιαστικώς προς εκείνον απευθυνόταν. Ούτε λίγο ούτε πολύ ο κ. Αλαβάνος πρότεινε τα εξής:

1. την κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητος,
2. την απεμπλοκή της Ελλάδας από τη συνθήκη της Λισσαβόνας,
3. την αλλαγή του τρόπου λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας,
4. την επανεξέταση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, και
5. την λήψη πρωτοβουλιών από πλευράς της Ελλάδας για την μη επανεκλογή των κυρίων Μπαρόζο και Αλμούνια στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Αν και η συγκεκριμένη πρόταση μάλλον έγινε για χάριν εντυπώσεων, ας πάρουμε τα σημεία της ένα ένα με την σειρά. Κατά αρχάς, το Σύμφωνο Σταθεροτήτος μπορεί να μην μας αρέσει, αλλά το να καταργήσουμε εν μία νυκτί δεν γίνεται. Κατάργηση του ΣυμφώνουΣταθερότητας συνεπάγεται κατάργηση του Ευρώ. Εάν πάλι ο κύριος Αλαβάνος προτείνει την κατάργηση του ευρώ και την επιστροφή στην δραχμή, νομίζει ότι θα έπρεπε να το αναφέρει μεγαλοστόμως. Το ίδιον ισχύει για τον Καταστατικό Χάρτη τηςΕυρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο οποίος μάλιστα προβλέπει ρητώς και την ανεξαρτησία της από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή καθώς και τα υπόλοιπα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τώρα όσον αφορά στην συνθήκη της Λισσαβόνας, δεν θα ήταν τουλάχιστον γελοίο η Ελλάδα να επιχειρήσει την απεμπλοκή της δεδομένου ότι την έχει ήδη επικυρώσει.

Αναφορικά με την Κοινή Αγροτική Πολιτική ο κ. Αλαβάνος θα έπρεπε να γνωρίζει ότι αυτή έχει ήδη επανεξετασθεί μετά τις δεσμεύσεις που ανέλαβε η Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά στα πλαίσια του Γύρου Διαπραγματεύσεων της Ντόχα για το Διεθνές Εμπόριο με συνέπειες μάλιστα οι οποίες συντόμως θα γίνουν αισθητές στο καθεστώτος επιδοτήσεων πολλών αγροτικών προϊόντων. Συνεπώς θα ήταν καλύτερο να εφιστά την προσοχή στους Έλληνες αγρότες αντί να τους συσκοτίζει περισσότερο. Επίσης, όσον αφορά στην επανεκλογή Μπαρόζο αυτήν δεν εξαρτάται καν από τις "προοδευτικές" δυνάμεις τις οποίες επικαλείται ο κ. Αλαβάνος. Ο κ. Μπαρόζο μπορεί να ελπίζει σε επανεκλογή μόνον εάν το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κομμά συγκεντρώσει ξανά στις επερχόμενες ευρωεκλογές την πλειοψηφία των εδρών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και αποφασίσει να τον ξαναπροτείνει για το συγκεκριμένο αξίωμα. Τέλος για τον κ. Αλμούνια δεν τίθεται καν θέμα εκλογή, καθώς στην συγκεκριμένη θέση τοποθετήθηκε από την Ισπανική Κυβέρνηση κατά τρόπο ανάλογο με αυτόν που εμείς ως Ελλάδας τοποθετήσαμε τον Σταύρο Δήμα. Οπότε ο κ. Αλαβάνος ταπαράπονά του μάλλον θα πρέπει να τα απευθύνει στον κ. Θαπατέρο.

Εν πάσει περιπτώσει, μπορεί ο κ. Αλαβάνος να παρέδωσε τα σκήπτρα του εντός του Συνασπισμού, αλλά νομίζω πως θα έπρεπε, για όσον διάστημα παραμένει στην ηγεσία της Κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος να είναι πιο προσεκτικός και πιο διαβασμένος στις τοποθετήσεις τους, τόσο εντός όσο και εκτός Κοινοβουλίου._

Λεωνίδας Κύρκος

Τις τελευταίες ημέρες πολλοί έγραψαν και πολλοί εμίλησαν για το τραγικό συμβάν του περασμένου Σαββάτου και τα όσα το επακολούθησαν του. Οι περισσότεροι δυστυχώς αναλώθηκαν στις συνηθισμένες κοινοτοπίες. Λίγοι μόνον έθεσαν πραγματικά τον δάκτυλον επί των τύπων των ήλων. Από τις τοποθετήσεις που πραγματικά ξεχώρισαν ήταν και αυτή του Λεωνίδα Κύρκου, ο οποίος μίλησε με τόλμη και παρρησία για το θέμα της βίας. Όσοι λοιπόν δεν έτυχε να ακούσετε την άποψή του, αξίζει να δείτε το σχετικό video:

http://www.skai.gr/master_avod.php?id=103933

Στα 84 του χρόνια, ο Λεωνίδας Κύρκος αποδεικνύει ότι διαθέτει ακόμα οξύτατο πολιτικό αισθητήριο, εν αντιθέσει με πολλούς από τους νεώτερους Έλληνες πολιτικούς των οποίων το αισθητήριο μάλλον έχει ατονίσει καιρό τώρα...

Όταν η τόλμη κι η απόφασίς μας χάνονται...

Τι να πούμε για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών; Τι να σχολιάσουμε; Νομίζω ότι στο σημείο αυτό όπου φθάσαμε πολλά λόγια δεν χωρούν. Στην παρούσα φάση το μόνον ίσως που αρμόζει είναι σιωπή και περισυλλογή, και ίσως τα λόγια ενός μεγάλου μας ποιητή:


Είν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων·
είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.
Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι
παίρνουμ’ επάνω μας· κι αρχίζουμε
νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες.

Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά.
Ο Aχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας
βγαίνει και με φωνές μεγάλες μάς τρομάζει.—


Είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.
Θαρρούμε πως με απόφασι και τόλμη
θ’ αλλάξουμε της τύχης την καταφορά,
κ’ έξω στεκόμεθα ν’ αγωνισθούμε.

Aλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει,
η τόλμη κι η απόφασίς μας χάνονται·
ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει·
κι ολόγυρα απ’ τα τείχη τρέχουμε
ζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή.

Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω,
στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος.
Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κ’ αισθήματα.
Πικρά για μας ο Πρίαμος κ’ η Εκάβη κλαίνε.


Κ.Π. Καβάφης - Τρώες (1905)